Door wind en zand geabradeerde Afrikaanse Acheulvuistbijlen in de vaste opstelling van het wereld beroemde museum van Les Eyzies de Tayac in de Dordogne in Frankrijk.

Boven de grote bijl is het windrichting symbool aangebracht, met erboven het begrip 'erosion'. Daarmee heeft men aangegeven dat deze bijl in de wind beladen met zand heeft gelegen. De holle vlag wappert naar rechts. Daaruit valt op te maken dat de windrichting tijdens die abrasiefase vanuit links kwam.

Op de linkerzijde van de bijl is duidelijk te zien dat er door dit proces afronding heeft plaatsgevonden. De schurende werking van de zandkorrels heeft deze helft van de bijl geabradeerd, er is materiaal van de ribben en de afslagvlakken verdwenen. Alles is afgevlakt.

Op de rechterzijde heeft 'de wind beladen met zand en of stof' geen invloed gehad. Deze is 'vers' gebleven. Het oppervlak is ruw en de ribben zijn scherp. Ook de kleur is lichter. De vuistbijl op de inzetfoto is nog veel sterker geabradeerd. Alle ribben tussen de afslagen zijn bijna totaal weg geschuurd. Alleen aan de omtrekvorm is het stuk nog als vuistbijl te herkennen.

Wanneer de officiële hypothese over het ontstaan van de windlak-hoogglans aangenomen wordt, dan zouden deze bijlen er de praktijkvoorbeelden van moeten zijn. De bijlen zouden windlak hoogglans moeten vertonen. Daar deze ontbreekt, is het gewoon het zoveelste voorbeeld waarmee aangetoond is dat de hypothese niet klopt.

Het leuke is dat deze voorbeelden in het wereldberoemde museum van Les Eyzies de Tayac staan. Ze worden dagelijks door vele honderden mensen gezien. Niet veel bezoekers zullen er bijzondere aandacht aan schenken. Voor ons als Nederlandse amateur-archeologen ligt dat even anders.

Foto: Govert van Noort - Musée de Les Eyzies de Tayac - 18-6-2008 16:15 - Dordogne - Frankrijk.